രചയിതാവ് : ദീദി ദാമോദരന്
പ്രസാധകര് : ഡി.സി.ബുക്ക്സ്
അവലോകനം : കുഞ്ഞിക്കണ്ണന് വാണിമേല്
തിരക്കഥയ്ക്ക് നിരവധി നിര്വ്വചനങ്ങളുണ്ട്. കാഴ്ചപ്പാടിന്റെയും സമീപനത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തില് വൈവിധ്യവും. തിരശ്ശീലയ്ക്ക് അനുയോജ്യമായി കഥയെ രൂപപ്പെടുത്തലാണ് തിരക്കഥയെന്ന് സാമാന്യമായി വിശേഷിപ്പിക്കാം. തിരക്കഥാസാഹിത്യത്തെ സംബന്ധിച്ചും വ്യത്യസ്ത വിലയിരുത്തലുകള് സ്വാഭാവികം. ഇത്തരം കാര്യങ്ങള് മാനദണ്ഡമാക്കി തിരക്കഥകളെ വിലയിരുത്തുന്ന പ്രവണത മലയാളത്തില് അടുത്തിടെയാണ് സജീവമായത്. എണ്പത് വയസ്സ് പിന്നിട്ട മലയാളസിനിമയിലെ തിരക്കഥകളുടെ പുസ്തകരൂപത്തിലേക്കുള്ള പരകായപ്രവേശത്തിന് ആക്കംകൂടിയത് സിനിമ പാഠപുസ്തകങ്ങളില് ഇടംനേടിയതോടുകൂടിയാണ്. മുമ്പ് മലയാളത്തില് തിരക്കഥാപുസ്തകങ്ങളുണ്ടായത് എം.ടി.യുടെയും പത്മരാജന്റെയുമാണ്. അവയോടുചേര്ന്നു നിന്നത് സത്യജിത് റായിയുടെ ഏതാനും തിരക്കഥകളുടെ വിവര്ത്തനങ്ങളും വിജയകൃഷ്ണന് വിവര്ത്തനം ചെയ്ത വിശ്വോത്തര സിനിമകളുടെ തിരക്കഥകളും നിസ്സാര് അഹ്മദ് എഡിറ്റുചെയ്ത മലയാളത്തിലെ പരീക്ഷണചിത്രങ്ങളുടെ തിരഭാഷകളുമാണ്. ഇത് തിരക്കഥാ പുസ്തകങ്ങളുടെ വസന്തകാലമാണ്. എല്ലാവിഭാഗം സിനിമകളുടെയും തിരക്കഥകള് ചിത്രങ്ങളുടെ പ്രദര്ശനത്തോടനുബന്ധിച്ചോ, പ്രദര്ശനത്തിനു മുമ്പുതന്നെയോ പുസ്തകരൂപത്തില് പുറത്തിറങ്ങുന്നു. തിരക്കഥകള് ഏതാനും എഴുത്തുകാരുടെ ക്രെഡിറ്റില് നിന്നും ജനകീയദശയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചതും അടുത്തകാലത്താണ്. ഈ മാറ്റങ്ങളൊക്കെ മലയാളസിനിമയുടെ നേട്ടമോ, കോട്ടമോ എന്ന് മലയാളിയുടെ കാഴ്ചയും വായനയും വിലയിരുത്തപ്പെടേണ്ടിയിരുക്കുന്നു. തിരക്കഥയുടെ പുസ്തകരൂപത്തിലേക്കുള്ള കുടിയേറ്റത്തെപ്പറ്റി ഇവിടെ സൂചിപ്പിച്ചത് ഡി. സി. ബുക്സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ദീദി ദാമോദരന്റെ `ഗുല്മോഹര്' എന്ന പുസ്തകം വായനയ്ക്കു മുന്നിലുള്ളതു കൊണ്ടാണ്.
``എഴുതപ്പെടുന്ന വാക്കുകള്, സാഹിത്യത്തില് അന്തിമമാണ്. പിന്നീടുള്ള അതിന്റെ വളര്ച്ചയും വികാസവുമെല്ലാം വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിലാണ്. തിരക്കഥയില് അങ്ങനെയല്ല. ഫിലിമിലേക്കു പകര്ത്തിയതിനുശേഷംപോലും അതില് വെട്ടിത്തിരുത്തലുകള് ഉണ്ടാവുക അതിസാധാരണമാണ്. എഴുതുന്ന വരികള് പലപ്പോഴും ലൊക്കേഷനുകളില് ആവശ്യമില്ലാതെ വരുന്നു. എഡിറ്റിംഗ് ടേബിളില് അവയില് പലതും അര്ത്ഥശൂന്യമായി മാറുന്നു''- ( പത്മരാജന്- പത്മരാജന്റെ തിരക്കഥകളുടെ മുഖക്കുറിപ്പ്) എന്നിങ്ങനെ തിരക്കഥാകൃത്തിന്റെ നിയോഗത്തെപ്പറ്റിയാണ് പത്മരാജന് പറഞ്ഞുവച്ചത്. ഒരര്ത്ഥത്തില് തിരക്കഥയും സാഹിത്യവും തമ്മിലുള്ള താരതമ്യപ്പെടുത്തലുമാണിത്. മലയാളത്തില് ഒട്ടേറെ സാഹിത്യകൃതികള്ക്കും തിരക്കഥകള്ക്കും പത്മരാജന് സൂചിപ്പിച്ച വിഷമവൃത്തത്തില് നിന്നും കരകയറാനും സാധിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് സിനിമകളില് പ്രേക്ഷകര് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തില് വേണം ദീദി ദാമോദരന്റെ `ഗുല്മോഹറി'നെ സമീപിക്കേണ്ടത്. ദീദിയുടെ വാക്കുകള്ക്ക് അതിന്റെ സാഹിതീയമൂല്യത്തിന് വലിയ കോട്ടം സംഭവിക്കാതെ തിരശ്ശീലയിലെത്തിക്കാന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ജയരാജിന്റെ ആവിഷ്കാരം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. തിരശ്ശീലയുടെ ക്രമാനുബന്ധം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് തിരക്കഥ ഒരുക്കുമ്പോള് രചയിതാവിന് നേടിയെടുക്കാന് സാധിക്കുന്ന വിജയം ദീദി കൈവരിച്ചതും മറ്റൊന്നല്ല.
ഒരു കൂട്ടം ചെറുപ്പക്കാര് അനീതിക്കെതിരെ നടത്തുന്ന പോരാട്ടത്തിന്റെ കഥയാണ് ഗുല്മോഹറില് ദീദി ദാമോദരന് പറയുന്നത്. അവരില് കൂട്ടംതെറ്റിമേയുന്നവരുണ്ട്. എങ്കിലും അവരുടെ ലക്ഷ്യം ഒന്നാണ്. അരുണും ഹരികൃഷ്ണനും അന്വറും ഗായത്രിയും ഇന്ദുചൂഡനും റഷീദും എല്ലാം പ്രക്ഷുബ്ധതയുടെ വേനലിലൂടെയാണ് നടക്കുന്നത്. വിപ്ലവം സ്വപ്നം കാണുന്ന കുറെ മനസ്സുകളുടെ ഘോഷയാത്ര. കഥയും കഥാഗതിയും തീക്ഷ്ണതയോടെ പറയുന്നതില് തിരക്കഥാകൃത്ത് കൈയൊതുക്കം നേടിയിട്ടുണ്ട്. ഫ്ളാഷ് ബാക്കില് കഥയുടെ ചുരുള്നിവരുമ്പോള് കേരളത്തിലെ നക്സല് കലാപങ്ങളുടെ മണവും നിറവും ചിത്രത്തിനും ദൃശ്യഭാഷക്കും വന്നുചേരുന്നു. തിളക്കുന്ന യൗവ്വനങ്ങളുടെ വിപ്ലവും പ്രണയവും ഇഴചേര്ന്നു നില്ക്കുന്ന കഥ. പ്രേക്ഷകന്റെ മനസ്സില് കനലുകോരിയിടുന്ന സംഭാഷണങ്ങള്. ഹൃദയത്തില് സ്പര്ശിക്കുന്ന പ്രണയമൊഴികള്. എല്ലാം കൂട്ടുചേരുമ്പോഴും എഴുത്തിന്റെ കാര്ക്കശ്യം ചോര്ന്നുപോകുന്നില്ല എന്നതാണ് ദീദി ഒരുക്കിയ തിരക്കഥയുടെ മികവ്. ഇന്ദുചൂഡനോട് ഗായത്രി ഒരിക്കല് പറഞ്ഞു: ?മറുപടി എന്തായാലും എന്റെ പ്രേമം അവസാനിക്കുകയില്ല. ഋതുഭേദങ്ങള് വകവയ്ക്കാതെ ഞാനീ ഗുല്മോഹര് ചുവട്ടില് കാത്തിരിക്കും. കൊടും വേനല്ച്ചൂടില് വിയര്ക്കുമ്പോഴും മഴ നനയുമ്പോഴും ഓര്ക്കുക ഇവിടെ ഈ മരച്ചുവട്ടില് ഒരാള് കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന്.'' കഥയുടെ ആരോഹണാവരോഹണത്തില് ഇന്ദുചൂഡന് തലയില് മണ്ണെണ്ണ ഒഴിച്ച് പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു: ?ഇതൊരു തോറ്റ ജനതയാണ്. ഇവരെ ഇനിയും തോല്പിക്കാന് ആവില്ല നിങ്ങള്ക്ക്.'
മലയാളത്തിലെ നിരവധി സിനിമകളില് ഇത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങള് കണ്ടെടുക്കാന് സാധിച്ചേക്കും. പക്ഷേ, അവയില് നിന്നും ഗുല്മോഹറും അതിന്റെ തിരഭാഷയും വേറിട്ടുനില്ക്കുന്നത് ആഖ്യാനത്തില് പുലര്ത്തുന്ന സൂക്ഷ്മതയാണ്. ഒരേ തൂവല്പക്ഷികളുടെ കഥ തിരക്കഥയാക്കി മാറ്റുന്നിടത്ത് മാധ്യമത്തിന്റെ കരുത്തം പരിമിതിയും ദീതി മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വാക്കുകള് ദൃശ്യങ്ങളായി പുനര്ജ്ജനിക്കുമ്പോള് വന്നുചേരാനിടയുള്ള വിള്ളലുകള് പരമാവധി അതിവര്ത്തിക്കുന്ന തിരക്കഥകളിലൊന്നാണ് ദീദിയുടെ ഗുല്മോഹര്.സിനിമയുടെ അരങ്ങിലെന്നപോലെ അണിയറയിലും സ്ത്രീ സാന്നിദ്ധ്യം ശക്തമാകുന്നതിന്റെ അടയാളമാണ് ദീദി ഒരുക്കിയ തിരക്കഥ. സീന്25-ല് ഇന്ദുചൂഡന് പറയുന്നു: ?അതിതുവരെ മനസ്സിലായിട്ടില്ലേ ഗായത്രിക്ക്. ഞങ്ങള് ആണുങ്ങള് എന്ത് വിപ്ലവം പ്രസംഗിക്കുമ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ ചൊല്പ്പടിക്ക് നില്ക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണിനെ ഞങ്ങള് വീടിനുള്ളില് ആഗ്രഹിക്കും. പുരോഗമനവാദത്തിന്റെ അസ്കിതയില്ലാത്ത ഒരടുക്കളക്കാരിയെ.'' സ്ത്രീശാക്തീകരണത്തിന്റെ കാലത്തുപോലും മലയാളസിനിമയിലെ സ്ത്രീകഥാപാത്രങ്ങള് സംസാരിക്കുന്നതും അവര്ക്ക് സമൂഹത്തില് ലഭിക്കുന്ന ഇടങ്ങളും ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്ന മുഹൂര്ത്തങ്ങള് ഗുല്മോഹര് വരച്ചിടുന്നു. ചിത്രത്തിലൊരിടത്ത് ഇന്ദുചൂഡന് സന്ദേഹിക്കുന്നതുപോലെ ?ആര്ക്കാണ് തെറ്റുപറ്റിയതെന്ന് ആര്ക്കറിയാം.? പരമ്പരാഗത തിരക്കഥാ രചനകള് പിന്തുടരുന്ന സാമാന്യബോധത്തിന് ആഴത്തില് മുറിവേല്പിക്കുന്ന സമീപകാല മലയാള തിരക്കഥകളില് ഏറെ ശ്രദ്ധേയമാണ് ഗുല്മോഹര്. കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും പഠിച്ചറിഞ്ഞ് ദൃശ്യാഖ്യാനത്തിന് പാകമാകുന്ന ശൈലിയില് പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. കാഴ്ചയിലും വായനയിലും സുതാര്യമാണ് ഗുല്മോഹര്. തിരഭാഷയുടെ സൗന്ദര്യവും കരുത്തും ഒത്തിണങ്ങിയ ഈ പുസ്തകം തിരക്കഥാ രചനയിലും സ്ത്രീ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ നാളുകളിലേക്ക് ചേര്ത്തുവായിക്കാന് ചലച്ചിത്ര വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്കും പ്രവര്ത്തകര്ക്കും പ്രയോജനപ്പെടും. (വില- 90 രൂപ)
ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ ഒരു കോപ്പി കിട്ടുമോ...its my request
ReplyDelete