രചയിതാവ് : എലിസബത്ത് ഗില്‍ബര്‍ട്ട്
പ്രസാധനം : പെന്‍‌ഗ്വിന്‍
അവലോകനം : ആത്മ
നമുക്കെന്തിലും ആഗ്രഹങ്ങളുണ്ടെങ്കില്‍ അത് മറ്റുള്ളവര്‍ സാധിച്ചു തരും എന്നു കരുതി ഇരിക്കുന്നതില്‍ പരം വിഡ്ഢിത്തം ഈ ലോ കത്തില്‍ മറ്റൊന്നില്ല എന്നതാണ് എനിക്ക് നിങ്ങളോട് പറയാനുള്ളത്.
ഈ സത്യം എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാവുന്ന ഒന്നാണെങ്കിലും ആരും അത് സമ്മതിക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കില്ല. വെറുതെ പ്രതീക്ഷിക്കും. നമ്മെ ആരെങ്കിലും അറിയണം, അംഗീകരിക്കണം, സ്നേഹിക്കണം, ഒന്നുമല്ലെങ്കില്‍ വെറുക്കുകയെങ്കിലും വേണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ ചിലര്‍ കരയും ചിലര്‍ പരാതി പറയും (ആത്മയെപ്പോലെ..) ചിലര്‍ ശ്വാസം മുട്ടി മരിച്ചെന്നുമിരിക്കും!!
കാര്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ആയ സ്ഥിതിക്ക്, ആത്മ വായിച്ച ഒരു പുസ്തകത്തിനെ പറ്റി രണ്ട് വാക്ക് പറയാന്‍ ശ്രമിക്കാം. നമുക്കൊക്കെ പറയാനല്ലെ വിധിച്ചിട്ടുള്ളൂ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാനാവില്ലല്ലൊ,
എലിസബത്ത് ഗില്‍ബര്‍ട്ടിന്റെ 'ഈറ്റ് പ്രേ ആന്‍ഡ് ലൌവ്' (Eat Pray and Love by Elizabeth Gilbert) എന്ന പുസ്തകത്തിനെ പറ്റി യാണ്‌ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്..
ഇതിലെ നായിക ലിസ്, (എഴുത്തുകാരി തന്നെയാണ് നായികയും.. ഒരു അനുഭവകഥയാണ്) സ്നേഹം കിട്ടാതെ വലയുന്ന സ്ത്രീയൊന്നുമായിരുന്നില്ലട്ടൊ, കിട്ടിയ സ്നേഹം ശരിയാകുന്നില്ല എന്നൊരു തോന്നല്‍.. അത്രന്നെ! (ഇതൊക്കെ ഈ ലോകത്ത് നടക്കുന്ന കാര്യമാണേ! ഹും!) ഈ ഇംഗ്ലീഷുകാരിക്ക് ഭര്‍ത്താവിനോടൊപ്പം സ്വസ്ഥമായി ഒരു കുടുംബജീവിതം, ലവ് മാര്യേജ്, നല്ല ബംഗ്ലാവ്, നല്ല ജോലി ഒക്കെയുണ്ടായിരുന്നിട്ടും ആത്മാവില്‍ എന്തോ ഒരതൃപ്തി. അങ്ങിനെ എല്ലാം വലിച്ചെറിഞ്ഞ്, കരഞ്ഞ്, തപിച്ച്, ലോകലോകാന്തരം ഈ വലിച്ചെറിഞ്ഞുകളഞ്ഞ സ്നേഹത്തിനായി തന്നെ നടക്കുകയാണ് !
സ്നേഹത്തിനുവേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നോ അവര്‍ (ലിസ്) അലഞ്ഞത് എന്നത് ചിന്തനീയമാണ്!
ആത്മാവിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടിയായിരുന്നു അവര്‍ നടന്നിരുന്നത് എന്ന് വേണം നിനയ്ക്കാൻ.
ആദ്യം ലിസ് ഇറ്റലിയില്‍ പോയി കുറെ നാള്‍ തിന്നും കുടിച്ചും ഒക്കെ ശരീര‍ത്തിനെ റിലാക്സ് ചെയ്യിക്കുന്നു. അപ്പോഴും ഭര്‍ത്താവുമായുള്ള വേര്‍പിരിയലിന്റെ വേദനയും കോപതാപങ്ങളും ഒക്കെ അവരെ ഇടയ്ക്കിടെ വേട്ടയാടപ്പെടുന്നുണ്ട്.
അതു കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ ഇന്ത്യയില്‍ പോയി കഠിനമായ മെഡിറ്റേഷനിലൂടെയും ആത്മീയചര്യകളിലൂടെയും ഒക്കെ മനസ്സിനെയും നിയന്ത്രണത്തിലാക്കുന്നു. (ഒരു ഇംഗ് ളീഷുകാരി പറഞ്ഞുതന്നിട്ടുതന്നെ വേണേ നാം ഭാരതീയര്‍ അതിന്റെ ഗുണങ്ങള്‍ അറിയേണ്ടത് ! അനുഭവിക്കൂ.)
കഥയുടെ ബാക്കി..
തല ക്ളിയര്‍ ആയ ലിസ്സിനു പ്രകൃതിയെപ്പറ്റിയും മനുഷ്യനെപ്പറ്റിയും ഒക്കെ പല സത്യങ്ങളും അറിയാം ഇപ്പോൾ. ലൌകീകവും ആത്മീയവും തുല്യ അളവില്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് ജീവിക്കാനും ആകും!!
[ഇത്, വായിച്ചെന്നോ, പറഞ്ഞെന്നോ, എഴുതിയെന്നോ കരുതി ലഭ്യമാകുന്ന ഒരു അനുഭവമല്ല, നാം മെഡിറ്റേഷന്‍ ചെയ്താലേ ലഭ്യമാകൂ. ഒന്നു രണ്ട് ഉദാഹരണം പറയാം. ആദ്യം ലിസ്സ് മെഡിറ്റേഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ വളരെ വിഷമിച്ച് പരാജയപ്പെടുന്നു. അനങ്ങാതെ ഒരിടത്ത് ഒരു മണിക്കൂറിലധികം നേരം ഇരിക്കാന്‍ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവര്‍ക്ക് സാധ്യമാകുന്നില്ല. ഒടുവില്‍ ഒരു നിമിഷം അവര്‍ മനസ്സിനെ പിടിച്ചിരുത്തുന്നതില്‍ വിജയിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കാനായി ഒരു രൂപം കിട്ടുന്നില്ല. ഒടുവില്‍ ലിസ്സിനു താന്‍ ഏറ്റവും അധികം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന തന്റെ ചേച്ചിയുടെ കുട്ടിയുടെ രൂപത്തില്‍ മനസ്സിനെ കോണ്‍സണ്ട്രേറ്റ് ചെയ്യാനാകുന്നു. കോണ്‍സന്റ്രേഷന്‍ കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ ഒരു നിമിഷം പോലെ കടന്നുപോയി അവര്‍ക്ക്. നമുക്കും അതുപോലെ മനസ്സിനെ കേന്ദ്രീകരിക്കാന്‍ ഒരു രൂപം വേണം. ചുരുക്കത്തില്‍ ഈ ലോകത്തിലെ എന്തിനെയെങ്കിലും ഒന്നിനെ നിസ്വാര്‍ത്ഥമായി സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയണം. അങ്ങിനെയാകുമ്പോള്‍ കഠിനമായി തോന്നുന്നതൊക്കെ എളുപ്പമായി തീരും!
രണ്ടാമത്, ‘തുരിയ മെഡിറ്റേഷന്‍’ ചെയ്യാനും അവര്‍ ഇതുപോലെ വിഷമിക്കുന്നു. (ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നതോ ഉറങ്ങുന്നതോ സ്വപ്നം കാണുന്നതോ അല്ലാത്ത മനസ്സിന്റെ നാലാമത്തെ ഒരു അവസ്ഥ! ഈ അവസ്ഥ അപൂര്‍വ്വം ചിലപ്പോഴൊക്കെ നാം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെ തന്നെ ഒരു പ്രത്യേക ശാന്തി, സന്തോഷം ഒക്കെ നമ്മില്‍ നിറയുന്നു. പുറം ലോകത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും നമ്മെ ബാധിക്കാത്ത ഒരു അവസ്ഥ. അത് വളരെ കുറച്ചുനേരമേ നമുക്ക് തോന്നൂ. ഈ അവസ്ഥ വളരെ നേരം അനുഭവിക്കണമെങ്കില്‍ കഷ്ടപ്പെട്ട് ദിവസവും മനസ്സിനെ കുറെ നേരം ധ്യാനത്തിലൂടെ പാകപ്പെടുത്തിയെടുക്കണം.) ലിസ്സ് വെളിയിൽ, ഒരു ബഞ്ചിലിരുന്ന് മെഡിറ്റേഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, കുറച്ചു കൊതുകുകള്‍ അവരെ നിരന്തരം ശല്യപ്പെടുത്തുന്നു. ആദ്യം അവര്‍ പിന്മാറിയെങ്കിലും ഒടുവില്‍ ഉറച്ച മനസ്സോടെ, കൊതുകുകടികളൊക്കെ സഹിച്ച്, മനസ്സിനെ മെഡിറ്റേഷനില്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കാനായപ്പോള്‍ കൊതുകുകടിയെപ്പറ്റിയേ അറിയുന്നില്ല. ഇത്, ഇത് താന്‍ നമുക്ക് വേണ്ടത് !
അവര്‍ പറയുന്നത്, ‘കൊതുകിനെ ആട്ടിപ്പായിച്ചുകളയണം, അല്ലങ്കില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കാന്‍ ആവില്ല’, എന്ന ഒരു ചിന്തയാണ് ആദ്യം അവരെ റെസ്റ്റ്ലസ്സ് ആക്കിയത്. എന്നാൽ, ‘കൊതുകു കടിച്ചാലും താന്‍ തന്റെ ആത്മസംയമനം കൈവിടില്ല’ എന്ന രീതിയില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ ആത്മസംയമനം കിട്ടിയത്രേ! ഇതുപോലെ, മറ്റുള്ളവര്‍ ചെയ്യുന്നതിനൊക്കെ പ്രതികരിക്കാന്‍ ചെല്ലുമ്പോഴാണ് പല പ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ടാകുന്നത്. പ്രതികരിക്കാതിരിക്കുമ്പോള്‍ പലതും താനേ അടങ്ങും. നമ്മുടെ മനസ്സിനെ അതിനു സ്വാധീനിക്കാനാവില്ല എന്നറിയുമ്പോള്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ താനേ വിട്ടൊഴിഞ്ഞ് പോകും. മനസ്സ് മാത്രം പഴയതുപോലെ ശാന്തമായി ശേഷിക്കും. പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും നമ്മെ ബാധിക്കാത്ത ഈ അവസ്ഥയാണ് തുരിയാവസ്ഥ.]
അങ്ങിനെ, ഒടുവില്‍ ലിസ് എന്ന നമ്മുടെ എഴുത്തുകാരി ഇന്റോനേഷ്യയിൽ, ബാലിദ്വീപിൽ, എത്തുന്നു. ലൌകീകവും ആത്മീയവും തുല്യമായി മിക്സ് ചെയ്ത് ജീവിക്കാനാകുമെന്ന് തെളിയിക്കാനായി. അവര്‍ക്ക് അത് സ്വര്‍ഗ്ഗതുല്യമായ ഒരു രാജ്യമായി തോന്നുകയും, സ്വതന്ത്രമായ മനസ്സും ശരീരവുമായി അവര്‍ പുതിയ ഒരു കാമുകനെ കണ്ടെത്തുകയും, അവര്‍ ഈ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഒരു ലൈഗീകമായ ചേര്‍ച്ചയില്‍ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യുന്നു.
ലൈഗീക സ്വാതന്ത്ര്യം/സംതൃപ്തി, അതായിരുന്നോ ഈ പുസ്തകത്തിലെ പ്രതിപാദന വിഷയം?! അല്ല. കാരണം, ഇംഗ്ലീഷുകാര്‍ക്കൊക്കെ അത് ഇഷ്ടം പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ? പിന്നെ?! കുറച്ചുകൂടി പെര്‍ഫക്റ്റ് ആയുള്ള ഒരു മേറ്റിനെ കണ്ടെത്തി ജീവിക്കുന്നു. ഒപ്പം തന്റെ വ്യക്തിത്വം നിലനിര്‍ത്താനും ആകുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ, കണ്ടെത്തിയ കാമുകനില്‍ തന്റെ വ്യക്തിത്വം അടിയറവയ്ക്കാതെ താന്‍ ഇപ്പോഴും ഒരു separate individual ആണ് എന്ന രീതിയില്‍ ജീവിക്കാനാകുന്നു. (ആദ്യ ഡൈവോര്‍സ് അവര്‍ക്ക് വളരെ കഠിനവും മറികടക്കാനാവാതെയായതും കൊണ്ടല്ലേ അവര്‍ ഇറങ്ങി തിരിച്ചത്, ഇനി അതുണ്ടാകില്ല. ആ കഠിനത! എന്നു സമാധാനിക്കാം..)
‘ഏന്‍ഷ്യന്റ് പ്രോമിസി’ല്‍ ഒരു ഏഷ്യന്‍ സ്ത്രീ വലിയ കഠിനമായ ത്യാഗത്തിലൂടെയും ഒടുവില്‍ നേടുന്നതും ഈ സ്വാതന്ത്യം, ഈ സുഖം ഒക്കെ തന്നെയാണ് !
എനിക്ക് വിചിത്രമായി തോന്നിയതെന്തെന്നാൽ.
ഏഷ്യയിലെ ഒരു സ്ത്രീ കഠിനത്യാഗങ്ങള്‍ ചെയ്ത് ഏഷ്യന്‍ ചങ്ങല പൊട്ടിച്ച്, വിദേശത്തുചെന്ന്
സുഖം കണ്ടെത്തുമ്പോൾ, വിദേശത്തുള്ള സ്ത്രീ അവിടുത്തെ സ്വാതന്ത്യത്തിന്റെ വിശാലത ത്വജിച്ച്, ഏഷ്യയില്‍ വന്ന് അവിടത്തെ ചങ്ങലയ്ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ ഇട്ട്, പാകപ്പെടുത്തി, ഒടുവില്‍ അവരും തഥൈവ! ഒടുവില്‍ രണ്ട് സ്തീകളും ഒരു പുരുഷനില്‍ നിന്ന് അനുഭവിക്കാനാകുന്ന സുഖം അതിന്റെ പരമോന്നതിയില്‍ അനുഭവിച്ച് ലക്ഷ്യം സാഷാത്കരിക്കുന്നു.
ഈ സ്ത്രീകളൊക്കെ സ്വാതന്ത്യം സ്വാതന്ത്യം എന്ന് ഉല്‍ക്കോഷിക്കുന്നത് ഇതിനു മാത്രമോ?!
അതോ എല്ലാ നല്ല സ്വാതന്ത്യങ്ങളും ഒടുവില്‍ ചെന്നെത്തുന്നത് മനുഷ്യന്റെ ബേസിക്ക് ആഗ്രഹങ്ങള്‍ ഭംഗിയായി നിറവേറ്റാന്‍ പറ്റുന്നിടത്തോ?!
ഒരു എഴുത്തുകാരി എന്ന നിലയില്‍ അവര്‍ വളരെ അഭിനന്ദനം അര്‍ഹിക്കുന്നു. ഇന്ത്യന്‍ അനുഭവങ്ങളും ബാലി അനുഭവങ്ങളും ഒക്കെ നാം നേരില്‍ കാണുമ്പോലെയും അനുഭവിക്കുമ്പോലെയും ഒക്കെ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലെ എഴുത്ത് ! (ബാലി അനുഭവത്തിന്റെ അവസാനം ഒരു സിഡ്നി ഷെല്‍ഡന്‍ സ്റ്റൈല്‍ തോന്നിയെങ്കിലും.) ഒരു ഇംഗ്ലീഷ്‌കാരിക്കോ ഇന്ത്യാക്കാരിക്കോ അനുഭവിക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്ര സ്വാതന്ത്രത്തോടെ അവര്‍ക്ക് ജീവിതത്തെ നോക്കിക്കാണാനും, അനുഭവിക്കാനും സാധിച്ചു എന്നു പറയുമ്പോള്‍ വ്യക്തിപരമായി അതും അവരുടെ ഒരു നേട്ടമായി കണക്കാക്കാം.
ഈ ബുക്ക് ഇതേ പേരില്‍ തന്നെ സിനിമയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതില്‍ ജൂലിയ റോബര്‍ട്ട് ആണ് ലിസ്സിനെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഏഷ്യയിലെ മെഡിറ്റേഷന്‍ ഗുഹകളും ബാലിയിലെ മനോഹര ദൃശ്യങ്ങളും ഒക്കെ ആസ്വദിക്കാൻവേണ്ടിയെങ്കിലും ആ സിനിമയും ഒന്നു കാണണമെന്നുണ്ട്.
നല്ല അവലോകനം.
ReplyDeletegood.....
ReplyDeleteവിചാരം നന്നായിട്ടുണ്ട്‌. കഥയുടെ പ്രമേയം ഇവിടെത്തന്നെ പലരും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലെ.. ?!
ReplyDeleteമുകില്‍,
ReplyDeleteപ്രയാണ്,
khader patteppadam,
പുസ്തകത്തെപ്പറ്റി എഴുതിയത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നറിഞ്ഞതില്‍ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി!
നന്നായിരിക്കുന്നു അവലോകനം.. ആശംസകൾ..
ReplyDeletekollaam.nalla avalokanam.Thanks.
ReplyDelete